دیوان حافظ کتابی است مشتمل بر همه اشعار باقی مانده از حافظ. بیشترِ این شعرها به زبان فارسی است، اما اشعار ملمع (به زبان فارسی و عربی) و یک غزل تمام عربی هم در آن به چشم می خورد. مهمترین بخش این دیوان، غزلیات است. شعرهایی در دیگر قالب های شعری مانند قطعه، قصیده، مثنوی و رباعی هم در این دیوان هست. هیچ نشانه ای مبنی بر نابودی بخش عمده ای از اشعار حافظ در دست نیست و علاوه بر این، حافظ در زمان حیاتش شهرت زیادی داشته است؛ بنابراین زیاد نبودنِ تعداد شعرهای موجود در دیوان نشان می دهد که او شاعر پرکاری نبوده است. شمار همهٔ غزل هایی که به طور کلی مورد پذیرش واقع شده اند، 495 غزل هستند.

دیوان حافظ، به احتمال زیاد، نخستین بار پس از مرگ او، توسط محمد گلندام گردآوری شده است. البته بعضی از گزارش های تأیید نشده حاکی از آن است که حافظ دیوان خود را در ۷۷۰ ه . ق، یعنی بیش از بیست سال قبل از مرگش ویرایش کرده است.

این نسخه به همت و کوشش خانه انتشارات کیدزوکادو در ونکوور کانادا گردآوری و برای شما همزبانان عزیز آماده شده است.

&#1583;&#1740;&#1608;&#1575;&#1606; &#1581;&#1575;&#1601;&#1592; Hafez: &#1594;&#1586;&#1604;&#1740;&#1575;&#1578; &#1581;&#1575;&#1601;&#1592; Hafez

دیوان حافظ Hafez: غزلیات حافظ Hafez